Bu bitki örtüsü döneminde, baskın kurak çok büyük bir sorundur, bu nedenle mısır yetiştirirken bahar kireç önerilmez.
Döllenme de dahil olmak üzere, uygun şekilde gerçekleşen mısır yetiştirme stratejisinin önemli bir unsuru, arazinin doğru hazırlanmasıdır. Döllenme stratejisini planlamadan önce, toprak analizi hem reaksiyonu açısından hem de fosfor, potasyum ve magnezyum gibi mevcut besin formlarının içeriği açısından yapılmalıdır.
Mısır Gereksinimleri
Mısır toprakta çok talepkar değildir, bu nedenle ıslak, soğuk, çok ağır ve kil benzeri toprakların yanı sıra kuru ve kumlu topraklar hariç, çeşitli topraklarda yetiştirilebilir. Mısır yetiştirmek için siyah yer, siyah ve lavuz toprak önerilir. Bu bitki, humus açısından zengin derin topraklarda iyi verimler verir, bu da su tutma yeteneği ile karakterize, yani asimilize edilebilir besin formları açısından zengin sıcak ve hava topraklarında. Mısır, esas olarak su ve derin kök sisteminden tasarruf etme özelliklerinden kaynaklanan daha hafif, kumlu topraklarda da yetiştirilebilir.
Mısır büyüyen pH toprağı
Mısır, tercihen 6 ila 7 arasında pH ile kontrollü asitliği olan topraklarda yetiştirilmelidir. Kural, toprak ne kadar ağır olursa, pH’ın o kadar yüksek olması gerektiğidir. Bitkilere optimal toprak pH’ının sağlanması, diğerlerinin yanı sıra, uygun büyümelerini ve gelişmelerini etkileyecek ve özellikle fosfor olmak üzere besin alımı için iyi koşullar yaratacaktır.
Asit toprakları üzerinde mısır yetiştirirken veya büyük miktarda mineral gübrenin uygulanması sırasında, bitkilerin beslenme ihtiyaçları bitkileri tatmin etmeyecektir, çünkü bu topraktan etkili bir şekilde besin alamayacaklarıdır. Ek olarak, asidik topraklarda, diğer şeylerin yanı sıra, doğal ve organik gübrelerin mineralizasyonuna katkıda bulunan ve bitkilere besin elemanları veren çok zayıf bir toprak mikroorganizma gelişimi vardır.
Mısır ile kireç arazisi terimi
Mısırın büyümesi için optimum koşullar oluşturmak için, en iyi önceki mahsul altında uygulanan toprak de -asidifikasyonu için gübrelerin kullanılması tavsiye edilir. Böyle bir tedavi yapılmamışsa, önceki mahsul hasatından hemen sonra kalsiyum gübre uygulanması önerilir.
İlkbaharda kalsiyum gübre uygulanması gerekiyorsa, bu tür bir tedavinin önceki uygulamalardan önemli ölçüde daha kötü sonuçlar getireceği vurgulanmalıdır. Öyleyse
Mısır yetiştiriciliğinde toprağın yaylı kireç, kalsiyum fosfatik fosfor, erişilemeyen bitkilerin oluşumu ile ilişkili regresyonu nedeniyle, özellikle uçucu amonyak ve fosfor şeklinde azot, besin kaybını artırabilir. Uçucu amonyak, genç mısır fidelerinin büyümesini olumsuz etkileyebilir.
Bu bitki örtüsü döneminde, baskın kurak çok büyük bir problemdir, bu nedenle deoksidatif gübre toprakta yer alan suyu emer, bu da bitkinin önemli bir şekilde kurutulmasına yol açtığı için toprakta nemin bozulmasına yol açabileceğinden, bahar kireç önerilmez.
Kalsiyum gübresinin kuraklık koşullarını bozduğu için toprağa derinlemesine karışması da önemlidir. Ek olarak, mısır ekmeden önce toprağın öğütülmesi önerilir, böylece toprağa su infiltrasyonu bozulmaz.
Mısır için kaç malzemeye ihtiyacım var?
Mısır yüksek besin taleplerine sahiptir, çünkü 1 ton tahıl verimi ile birlikte ve ortalama 29 kg N, 13 kg P2O5, topraktan emme miktarına karşılık gelir, 33 KG K2O 9 KG MGO ve 8 kg Cao. Mısırda fosfor ihtiyacı, azot ve potasyum ihtiyacından daha düşüktür.
Mısır gübreleri
Fosforik ve potasyum gübreleri en iyi sonbaharda uygulanır. Bununla birlikte, mısır silaj için bir yan mahsul olarak yetiştirilirse, bitkileri ekmeden önce bu gübrelerin uygulanması önerilir. Süperfosfat fosforik gübre olarak kullanılabilir ve potasyum sülfat veya yüksek yüzeyde potasyum tuzları potasyum gübre olarak kullanılabilir.
Magnezyum ve kalsiyum ayrıca mısırın büyümesi ve gelişimi üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. Mısırın kalsiyumdan daha fazla magnezyum asimile eden birkaç bitkiden biri olduğu vurgulanmalıdır.
Azot gübrelemesi
Mısır yetiştirilmesinde kullanılan azot gübresi dozu, bu elementin fazlalığı gecikmiş kulak oluşumuna ve olgunlaşmasına yol açtığı için bitkinin mevcut beslenme ihtiyaçlarını dikkate almalıdır.
Bitkiler tarafından azot alımının büyük ölçüde baskın sıcaklığa bağlı olduğu unutulmamalıdır. 5 ° C’nin altındaki sıcaklıklarda alım önemli ölçüde azalır ve 15 ° C’nin üzerindeki sıcaklıklarda önemli ölçüde artmaktadır.
Azot gübreleri söz konusu olduğunda, bitki örtüsü süresi boyunca bitkiler için azotun mevcut olmasını sağlamak için yavaş salınımla mısır gübrelerinin kullanılması önerilir. Bu bakımdan üre ve amonyum nitratın kendisini kanıtlamıştır. Alkalin topraklarında bitkiler yetiştirirken, toprak ortamının asitleşmesine yol açan amonyum sülfat kullanılabilir.
Doğal gübreler mısır gübrelemesinde önemli bir rol oynar. Tahıl için mısır yetiştirirken sonbaharda gübre veya bulamaç kullanılabilir. Gübre kullanırken, gübreyi toprakla iyice karıştırmanız tavsiye edilir. Silaj için mısır yetiştirirken, sonbaharda veya ilkbaharın başlarında daha açık topraklarda gübre veya kaydırılması tavsiye edilir.
